عضو شوید
عضویت سریع
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدیدکانال تلگرامی اشراق مطلبی با عنوان پایان نظام جهانی حقوق بشر که برگرفته از یادداشت اگنس‌کالامار، دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل، است را منتشر کرد:
اگنس‌کالامار، دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل، طی یادداشتی در «فارن‌افرز» مورخ ۲۶ بهمن ۱۴۰۲، «جنایات جنگی و نقض قوانین بین‌المللی» توسط اسرائیل در غزه و وتوی قطعنامه‌های آتش‌بس توسط آمریکا را به معنای پایان «نظم مبتنی بر حقوق بین‌الملل» خوانده است.
وی بمباران مناطق مسکونی، محاصره و منع ورود مواد غذایی و بهداشتی و سوخت به غزه را مصداق «مجازات دسته‌جمعی» مردم غزه از سوی اسرائیل دانسته است. کالامار، رفتار امروز اسرائیل را نتیجه راهبرد به‌اصطلاح «جنگ علیه تروریسم» آمریکا پس از ۱۱ سپتامبر می‌داند که کارزاری را بر این مبنا آغاز کرد که «هر کاری در تعقیب تروریست‌ها، مجاز است» و پیامد این سیاست در کشتار گسترده غیرنظامیان توسط «حملات هوایی آمریکا در افغانستان، عراق، پاکستان، سومالی و سوریه» نمود یافت و بعدها روسیه نیز از همین توجیهات برای حملات هوایی در اوکراین و چین نیز از همین توجیه برای سرکوب اویغورها، سوءاستفاده کردند.
دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل، حمایت جدی مالی و تسلیحاتی آمریکا و حتی سکوت حمایت‌آمیز اروپا از اسرائیل را به منزله «فرسایش نظام جهان‌شمول حقوق‌بشر» قلمداد کرده که طبق آن «همه افراد، بدون استثنا، فارغ از نژاد و جغرافیا، از حقوق برابر برخوردارند». وی حمله اسرائیل به غزه را مصداق نقض آشکار «علامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون نسل‌کشی، هر دو مصوب ۱۹۴۸» عنوان نموده است. به‌ویژه که دادگاه لاهه نیز ادعای آفریقای جنوبی را رد نکرد. محدودسازی آنروا نیز به عنوان آژانس رسمی سازمان ملل، توسط آمریکا، اسرائیل و برخی کشورهای اروپایی، با ادعای حقوق‌بشری آنان منافات دارد.
نویسنده با تشبیه رفتار اسرائیل با فلسطینیان از ابتدای تشکیل این حکومت در ۱۹۴۸ به رفتار فاشیسم نازی با یهودیان در ماجرای هولوکاست، اخراج گسترده و آوارگی فلسطینیان از موطن‌شان را مصداقی برجسته از «فراموشی درس‌های اخلاقی جنگ جهانی دوم» در طول قرن بیستم خوانده است. علاوه بر اینکه نویسنده ضمن محکومیت عملیات طوفان‌الاقصی، آن را نتیجه «۵۶ سال اشغال‌گری اسرائیل» می‌داند.
به نظر کالامار «اسرائیل و بزرگترین حامی آن، ایالات متحده، باید بپذیرند که هدف نظامی اعلام‌شده مبنی بر حذف حماس، هزینه هنگفتی برای جان غیرنظامیان و زیرساخت‌های غزه داشته که از منظر قوانین بین‌الملل، توجیه‌پذیر نیست». وی توقف نبرد، مبادله اسیران و در نهایت «لغو سیستم آپارتاید اسرائیل» را راه‌حلی می‌داند که به صلح بلندمدت در خاورمیانه منجر خواهد شد.
علی‌رغم انتقادات گوناگون از آمریکا، دولت بایدن هم‌چنان بر تداوم حمایت‌ها از جنایات اسرائیل در غزه، پافشاری می‌کند. امری که ناظر به نیازمندی آمریکا به احیای بازدارندگی اسرائیل برای حفظ بلوک متحدانش در منطقه حکایت دارد. سیاستی که پیش‌نیاز کاهش تمرکز آمریکا بر منطقه برای چرخش به سوی شرق آسیا و مهار چین است.کانال تلگرامی اشراق مطلبی با عنوان پایان نظام جهانی حقوق بشر که برگرفته از یادداشت اگنس‌کالامار، دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل، است را منتشر کرد:
اگنس‌کالامار، دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل، طی یادداشتی در «فارن‌افرز» مورخ ۲۶ بهمن ۱۴۰۲، «جنایات جنگی و نقض قوانین بین‌المللی» توسط اسرائیل در غزه و وتوی قطعنامه‌های آتش‌بس توسط آمریکا را به معنای پایان «نظم مبتنی بر حقوق بین‌الملل» خوانده است.
وی بمباران مناطق مسکونی، محاصره و منع ورود مواد غذایی و بهداشتی و سوخت به غزه را مصداق «مجازات دسته‌جمعی» مردم غزه از سوی اسرائیل دانسته است. کالامار، رفتار امروز اسرائیل را نتیجه راهبرد به‌اصطلاح «جنگ علیه تروریسم» آمریکا پس از ۱۱ سپتامبر می‌داند که کارزاری را بر این مبنا آغاز کرد که «هر کاری در تعقیب تروریست‌ها، مجاز است» و پیامد این سیاست در کشتار گسترده غیرنظامیان توسط «حملات هوایی آمریکا در افغانستان، عراق، پاکستان، سومالی و سوریه» نمود یافت و بعدها روسیه نیز از همین توجیهات برای حملات هوایی در اوکراین و چین نیز از همین توجیه برای سرکوب اویغورها، سوءاستفاده کردند.
دبیرکل سازمان عفو بین‌الملل، حمایت جدی مالی و تسلیحاتی آمریکا و حتی سکوت حمایت‌آمیز اروپا از اسرائیل را به منزله «فرسایش نظام جهان‌شمول حقوق‌بشر» قلمداد کرده که طبق آن «همه افراد، بدون استثنا، فارغ از نژاد و جغرافیا، از حقوق برابر برخوردارند». وی حمله اسرائیل به غزه را مصداق نقض آشکار «علامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون نسل‌کشی، هر دو مصوب ۱۹۴۸» عنوان نموده است. به‌ویژه که دادگاه لاهه نیز ادعای آفریقای جنوبی را رد نکرد. محدودسازی آنروا نیز به عنوان آژانس رسمی سازمان ملل، توسط آمریکا، اسرائیل و برخی کشورهای اروپایی، با ادعای حقوق‌بشری آنان منافات دارد.
نویسنده با تشبیه رفتار اسرائیل با فلسطینیان از ابتدای تشکیل این حکومت در ۱۹۴۸ به رفتار فاشیسم نازی با یهودیان در ماجرای هولوکاست، اخراج گسترده و آوارگی فلسطینیان از موطن‌شان را مصداقی برجسته از «فراموشی درس‌های اخلاقی جنگ جهانی دوم» در طول قرن بیستم خوانده است. علاوه بر اینکه نویسنده ضمن محکومیت عملیات طوفان‌الاقصی، آن را نتیجه «۵۶ سال اشغال‌گری اسرائیل» می‌داند.
به نظر کالامار «اسرائیل و بزرگترین حامی آن، ایالات متحده، باید بپذیرند که هدف نظامی اعلام‌شده مبنی بر حذف حماس، هزینه هنگفتی برای جان غیرنظامیان و زیرساخت‌های غزه داشته که از منظر قوانین بین‌الملل، توجیه‌پذیر نیست». وی توقف نبرد، مبادله اسیران و در نهایت «لغو سیستم آپارتاید اسرائیل» را راه‌حلی می‌داند که به صلح بلندمدت در خاورمیانه منجر خواهد شد.
علی‌رغم انتقادات گوناگون از آمریکا، دولت بایدن هم‌چنان بر تداوم حمایت‌ها از جنایات اسرائیل در غزه، پافشاری می‌کند. امری که ناظر به نیازمندی آمریکا به احیای بازدارندگی اسرائیل برای حفظ بلوک متحدانش در منطقه حکایت دارد. سیاستی که پیش‌نیاز کاهش تمرکز آمریکا بر منطقه برای چرخش به سوی شرق آسیا و مهار چین است.
